Денес има, како што знаеме, теоретски супер-револуционери, суперлевичари, вистински „суперлуѓе“, кои можат да го уништат империјализмот набрзина со својот јазик. Има многу суперреволуционери на кои им недостасуваат сите поими за реалноста за проблемите и тешкотиите на револуцијата. Тие се поттикнати од чувства внимателно поттикнати од империјализмот и се полни со жестока омраза. Како да одбија да му го простат постоењето на Советскиот Сојуз и тоа од „левичарски“ позиции. Тие би сакале Советски Сојуз обликуван според нивниот чуден модел, според нивните смешни идеали. Сепак, една земја е првенствено реалност, составена од многу други реалности.
Експонентите на овие трендови ги забораваат неверојатните почетни тешкотии на револуционерниот процес во Советскиот Сојуз, неверојатните проблеми што произлегуваат од блокадата, изолацијата и фашистичката агресија. Тие се преправаат дека не знаат ништо за сето ова и постоењето на Советскиот Сојуз го сметаат за речиси криминал, а тоа од „левичарски“ позиции, што е чин на апсолутна нечесност.
Ги забораваат проблемите на Куба, на Виетнам, на арапскиот свет. Тие забораваат дека секаде каде што империјализмот ги задава своите удари, се соочува со земја која на народот му го испраќа оружјето што им е потребно за да се одбранат.
Се сеќаваме на Заливот на Свињите деновиве. Добро се сеќаваме на противвоздушната артилерија, тенковите и пушките и минофрлачите и другото оружје што ни овозможи да ги разбиеме платениците.
Тоа значи дека постоењето на советската држава објективно е една од најнеобичните привилегии на револуционерното движење. — Фидел Кастро, Гранма, 3 мај 1970 година
