Се појавува одново и одново во различни социјалистички групи, а прашањето никогаш не изгледа навистина решено: Дали Кина е комунистичка? Дали треба да ја поддржуваме Кина?
Опкружени сме со обвинувања, критики, почит и восхит кон и за Средното Кралство. Ајде да се обидеме еднаш засекогаш да ја разбереме оваа земја. Дали нејзините дејствија – или недостатокот на дејствија – се добри или лоши, е прашање што тешко се разбира, бидејќи често зависи од нечија перспектива. Врз основа на ова, го нудам следново размислување.
Како комунист, секој мора да биде и антиимперијалист. Империјализмот создаде, и сè уште создава, нивоа на пролетерска експлоатација и човечки злосторства кои го попречуваат, па дури и го спречуваат, развојот на многу нации. Помеѓу 1839 и 1949 година, Кина беше принудена на неправедни империјалистички договори од западните сили. Овие договори, делумно спроведени преку војните за опиум против Велика Британија, ја принудија Кина да отстапи територии, да отвори пристаништа за трговија и да се потчини на западната доминација. Овој период во Кина се нарекува „Стогодишно понижување“. Понижувањето беше прогласено за завршено од Чанг Кај-Шек и Мао Це Тунг по Втората светска војна.
Оваа ера останува важен дел од современиот кинески идентитет.
За комунистот, социјалистичката теорија е основен придружник. Подеднакво основна е и комунистичката практика, од која никогаш нема доволно. Секој организиран комунист може да учествува во развојот на теоријата преку нејзино преиспитување, тестирање и примена во различни хипотези, но само државата може да спроведе комунистичка практика на системско ниво. Денес таквите држави се ретки, но сè уште неопходни за да ги разбереме сопствените теории. Кина го следи социјализмот – социјализам со кинески карактеристики. Мора внимателно да го следиме развојот на овој социјализам за да можеме да учиме од неговите успеси и неуспеси. Имплементацијата на социјалистичката практика на ниво на Кина е единствена денес и претставува огромен извор на знаење.
Не само тоа, можеме да бидеме горди на успесите на нашите кинески другари: високо иновативна инфраструктура, борба против пандемијата, и пред сè, борбата против апсолутната сиромаштија. Може да се следи западната перспектива и да се фокусира на неуспесите, но не можеме да ги игнорираме успесите. Особено за западните комунисти, овие успеси се доказ за исправноста на пролетерското движење.
Неоколонијализмот, подемот на нацизмот, угнетувањето на жените и малцинствата, како и доминацијата во светската трговија, остануваат дамки на Западот. Пример за тоа е францускиот колонијален данок, што ги принудува поранешните африкански колонии да плаќаат даноци на Франција. Други примери се трговските војни, санкциите – кои често ги туркаат земјите од Третиот свет во подредена позиција кон Светската трговска организација и Европа. Во последниве години, се појави нов трговски партнер: Народна Република Кина. За Западот, тоа значи проблем. Затоа оваа тема често се премолчува. Можеби како резултат на тоа, Кина се перцепира како закана. Тоа е право на Западот.
Но, да се префрлиме на перспективата на Африка. Африка го живее стравот од доминација со векови – немоќта и уништувањето што Европа му ги наметна на континентот. Земја што се спротивставува на Западот, а особено на доларот, е исклучително вредна за многу земји од Третиот свет. Таа нуди опција – да се склучуваат договори со Кина, наместо со Европа. Земјите под санкции добиваат партнер што може да ги укине. Понудени се и инфраструктурни програми и можности за студирање во странство. Овие можности ѝ помагаат на Африка да се издигне и на крај да се избори за рамноправност со Европа.
Читателот сега можеби се прашува: каде е критиката кон Кина?
Според нас, таа критика секојдневно се појавува во западните медиуми. Скептичната, па дури и застрашувачка перспектива лесно се наоѓа, особено во Германија. Но за комунистите е важно да разберат повеќе перспективи – и да покажат интерес за нив.
Денес е многу тешко, па дури и скапо, да се најдат позитивни и надежни перспективи за Кина. Тоа е логично, бидејќи Кина останува закана за капиталистичкиот и империјалистичкиот Запад. Секој социјалист е непријател на капитализмот и империјализмот, и затоа нашата задача е да истражуваме прецизно и да анализираме повеќе перспективи, од различни култури ширум светот. Прашањето за Кина денес е толку релевантно, што секое обвинување мора да се анализира внимателно пред да се прифати. Од друга страна, Кина не смее да се гледа како единствен спасител на светот. Нејзините постапки се случуваат сега и мора да се разберат и критикуваат кога е потребно.
На крајот, секој ќе биде оценет според своите постапки – тоа важи и за Кина. За комунистот, тоа започнува со борба против сиромаштијата (забележуваме колку високо ја поставуваме летвата тука), и завршува со антиимперијалистички активности. Без разлика дали Кина е социјалистичка, дали може да се нарече комунистичка, или како и да се дефинира нејзината власт – врз основа на нејзините минати и сегашни постапки, секој комунист мора да ја поддржува Кина.
Автор: ДСП Ленка
