Шокантната тримесечна истрага на Њујорк Тајмс откри грозоморни детали за злоупотреба, тортура и малтретирање на Палестинците кои се чуваат во израелскиот притвор Сде Теиман. Излагањето, засновано на интервјуа со поранешни затвореници, израелски воени офицери, лекари и војници кои служеле на локацијата, дава ужасна слика за условите што ги преживеале околу 4.000 палестински затвореници кои поминале низ објектот од 7 октомври.
Сде Тејман, армиска база во јужен Израел, стана импровизирана локација за испрашување каде повеќето жители на Газа заробени од окупаторската армија беа донесени на првично испрашување. Уапсените, класифицирани како „незаконски борци“ според израелското законодавство, можат да бидат задржани до 75 дена без судска дозвола и 90 дена без пристап до адвокат или судење. Нивната локација е задржана на групите за права, па дури и на Меѓународниот комитет на Црвениот крст, што според правните експерти е спротивно на меѓународното право.
Поранешните затвореници опишаа низа злоупотреби од страна на нивните киднапери, вклучувајќи тепање, електрошокови, понижувачки третман и силување. Осуммина поранешни притвореници, чиј притвор на местото е потврден од војската, пријавиле дека биле удирани со тупаници, клоци и тепани со палки, кундаци од пушки и рачен детектор за метал додека биле во притвор.
Двајца приведени изјавија дека им биле скршени ребрата како резултат на нападите, при што еден тврдел дека бил ударан со колено во градите, а другиот изјавил дека бил клоцан и тепан со пушка. Седум приведени изјавија дека биле принудени да носат само пелена за време на испрашувањата, а тројца тврделе дека добиле струен удар.
Истрагата на Тајмс, исто така, откри наводи за сексуална злоупотреба и тортура. Мухамед Ал-Хамлави, 39-годишна постара медицинска сестра, раскажа ужасно искушение во кое една офицерка им наредила на двајца војници да го подигнат и да му го притиснат ректумот на метална палка прицврстена на земја. Стапчето му навлегло во ректумот околу пет секунди, предизвикувајќи му крварење и оставајќи го во „неподнослива болка“.
„Се чувствуваше како оган“, се жалеше тој, повторувајќи ги чувствата на Мухамед ал Курди, 38-годишниот возач на брза помош, кој претрпе слични маки. „Бев затворен 32 дена“, рече Ал Курди. „Се чувствував како да беа 32 години.“
Протечениот нацрт на извештајот на УНРВА, главната агенција на ОН за Палестинците, цитираше слични извештаи, вклучително и еден затвореник кој рече дека испрашувачите „ме натераа да седам на нешто како жешка метална палка и се чувствував како оган“. Друг притвореник според ОН „умрел откако му го ставиле електричниот стап“ на неговиот анус.
Затворениците ги опишаа дехуманизирачките услови на кои биле подложени, вклучително и врзани очи, лисици и соблекување голи освен долната облека. Тие беа набиени во воени камиони и однесени до Сде Тејман, каде што беа држени во хангари со отворени страни, принудени да седат со лисици во тишина на душеци и до 18 часа на ден. Исцрпените притвореници кои заспале биле повикани од полицајци и тепани како казна.
Самиот процес на испрашување беше кошмар. Уапсените биле носени во посебен простор што го нарекле „диско соба“, каде што се пуштала екстремно гласна музика за да не спијат – форма на тортура што предизвикало крвавење на увото на еден од затворениците. Носејќи ништо освен пелена, тие беа испрашувани и обвинети дека се членови на Хамас, а потоа тепани кога негираа каква било поврзаност со групата.
Израелската војска ги негираше наводите за „систематска злоупотреба“ во Сде Тејман, тврдејќи дека секоја злоупотреба на затворениците е строго забранета и темелно истражена. Сепак, огромниот број на конзистентни извештаи од поранешни затвореници, заедно со сведочењето на израелскиот персонал на локацијата, укажува на вознемирувачки модел на малтретирање и тортура.
Можеби највознемирувачки е тоа што од 4.000 затвореници кои се држат во Сде Тејман од октомври, 35 починале или на местото или откако биле донесени во блиските цивилни болници.
