Пишува: Тодор Кацаров, борец за социјална правда
Во сложениот развој на општеството, жестината и радикализмот на секогаш младите служеле како катализатор за трансформативен напредок. Младите луѓе, вооружени со нивната непоколеблива посветеност и желба за социјалната правда и еднаквост, стојат како авангарда што секогаш води кон порамноправна и ослободена иднина.
Пламенот на револуцијата најсилно гори во срцата на младите, поттикнати од нивната непопустлива решеност да ги уништат угнетувачките системи и да ги предизвикаат вкоренетите структури на моќ. Од улиците на студенските протести до првите редови на еколошкиот активизам, звучниот крик за фундаментални промени одекнува на револуционерниот дух на младите.
Огнената неправда на која и сведочат и искусуваат од прва рака, острите класни разлики но и недостаток на еднакви можности ја поттикнува нивната праведна огорченост. Тие одбиваат да бидат оковани од синџирите на капитализмот и неолиберализмот, барајќи општество во кое богатството ќе се прераспределува, и нема да бидат робови на наметната иднина .
Освен тоа, младите го отелотворуваат етосот на солидарност и колективна акција, признавајќи дека вистинското ослободување може да се постигне само преку обединета борба.
Тие се повеќе ги отфрлаат лажните ветувања за индивидуализам и консумеризам, и преку своја кожа ги воочуваат противречностите на капитализмот.
Младиот идеализам и исконска желба за промена носи огнена реторика и радикални идеали, храброста да се сонува за свет ослободен од угнетување и експлоатација е тоа што ги издвојува младите.
Соочени со застрашувачките предизвици, тие мора да останат цврсти во своето верување дека друг свет не само што е можен, туку и императив.
Затоа, да се слави непопустливиот дух на младоста, бидејќи тие не се само предвесници на промените, туку и архитекти на новиот светски поредок.
Треба да се засилат нивните гласови, да ги послушаме нивните повици за правда и да им се придружиме во борбата.
