Џејмс Коноли, ирски револуционер и социјалист, член на Индустриските Работници од Светот и основач на Ирската Социјалистичка Републиканска партија Роден на 5 јуни 1868 година.
Коноли ќе биде врзан за стол, неможен да стои од раните и погубен од страна на британската армија по Велигденското востание во мај, 1916 година.
– Да, пријатели, владите во капиталистичкото општество се само комитети на богатите за да управуваат со работите на капиталистичката класа.
– Ако нè удрите, затворите или убиете, надвор од нашите затвори или гробови, ние сепак ќе предизвикаме дух што ќе ве спречи и, можеби, ќе подигне сила што ќе ве уништи.
– Ви пркосиме! Дајте сè од себе!
– Апостолите на слободата секогаш се идолизирани кога се мртви, но распнати кога живеат.
– …повторуваме, државната сопственост и контрола не е нужно социјализам – да беше, тогаш Армијата, морнарицата, полицијата, судиите, затворачите, информаторите и џелатите, сите ќе беа социјалистички функционери, бидејќи тие се државни функционери – но сопственоста на државата на целата земја и материјали за труд, во комбинација со кооперативната контрола од работниците на таква земја и материјали, би била социјализам.
Шемите на државна и општинска сопственост, ако не се придружени со овој кооперативен принцип, се само шеми за усовршување на механизмот на капиталистичките владини шеми за да се направи капиталистичкиот режим респектабилен и ефикасен за потребите на капиталистот; на второ место тие го претставуваат класно свесниот инстинкт на бизнисменот кој чувствува дека капиталистот не треба да го плени капиталистот, додека сите можат да се обединат за да ги пленат работниците. Главните непосредни заболени од приватната сопственост на железници, канали и телефони се дуќанџискиот елемент од средната класа, а нивната огорченост од наметнатите тарифи е само капиталистичко политичко изразување на старата поговорка дека „кучето не треба да јаде куче“.
Така ќе се види дека огромен јаз ги одвојува предлозите за „национализација“ на средната класа од „социјализирачките“ барања на револуционерната работничка класа. Првиот предлага да се додели класната држава – складиште на политичката моќ на капиталистичката класа – со одредени овластувања и функции што треба да се администрираат во заеднички интерес на класата што ја поседува; вториот предлага да се поништи класната држава и да се замени со Социјалистичка држава, која го претставува организираното општество – Социјалистичката Република. На крикот на реформаторите од средната класа, „направете го ова или она во сопственост на владата“, ние одговараме, „да, пропорционално колку работниците се подготвени да ја направат владата своја сопственост“.
