Пишува: Тодор Кацаров, борец за социјална правда
Една од основните одлики на капитализмот е концетрацијата на капитал рацете на мала група на луѓе кои ги нарекуваме олигарси и со тоа се креира систем каде што неколкумина избрани контролираат огромен дел од богатството и имаат непропорционално влијание. Додека капитализмот навидум се залага за конкуренција и напредок, надмоќта на олигарсите претставува значителна закана за социјалната еднаквост, и во суштина креира едно не фер општество
Олигархискиот капитализам, по дизајн, ги концентрира ресурсите меѓу привилегираното малцинство, поттикнувајќи ја бездна меѓу оние што имаат и што немаат.
Овој диспаритет ја уништува колективна благосостојба, бидејќи мнозинството има ограничен пристап до основните ресурси како што се образованието, здравството и домувањето .
Олигархијата носи и ерозија на државниот апарат, бидејќи олигарсите го искористуваат своето огромно богатство за да ги купат политичките партии да работат во нивна корист а не во интерес на колективното добро.
Монополите, се истотака причинска последица на олигархискиот капитализам, и директно го рушат митот дека капитализмот поттикнува здрава конкуренција.Но за ова повеќе во некоја друга прилика…
Олигахискиот систем прави и културни разграничувања, бидејќи се овековечува систем каде успехот е потесно поврзан со наследеното богатство и врски. Оваа појава која е страшна може да се анулира со поправедна распределба на капиталот, предизвикувајќи го наративот дека просперитетот треба да биде во рацете на ексклузивен клуб на олигарси.
За да се спротивставиме на олигархискиот капитализам мора да има силен притисок преку прогресивно оданочување и социјални програми. Спроведувањето на политики што ја ограничуваат моќта на корпорациите, поттикнуваат модели на соработка и им даваат приоритет на правата на работниците може да помогне да се ублажи негативното влијание на олигархискиот капитализам,но клучна работа која ќе ги уништи е превземање на средставата за производство од страна на работниците односно кога ќе се превземе среството од кое нивната моќ потекнува таа и за нив и ќе ја снема.
Згора на тоа, негувањето на културата на колективна одговорност е од суштинско значење. Нагласувањето на општествениот договор, каде што оние со повеќе придонесуваат повеќе за да се обезбеди благосостојба на сите. Оваа промена бара рекалибрација на општествените вредности, ставајќи ги колективните потреби над индивидуалната акумулација на капитал.
Во соочувањето со предизвиците што ги поставува олигархискиот капитализам, потребни се и системски реформи кои даваат приоритет на социјалната еднаквост и заедничкиот просперитет. Со тоа и се предвидува составување на општество каде што плодовите на трудот се поправедно распределени, каде што влијанието на малкумина не ги засенува потребите на многумина.
