Наместо да бара меѓусебно почитување и соработка меѓу еднаквите, ЕУ ја искористи својата позиција за да се обиде да ги одвои земјите-кандидати од Русија и да бара многу неолиберални реформи, што значи дека индустријата и благосостојбата на граѓаните им се предадени на приватната индустрија и на неолибералните корпорации, а интересите на луѓето се занемарени, вели во интервју за МКД.мк ирската европратеничка Клер Дели, која е еден од најжестоките критичари на она што денес се случува во ЕУ.
Иркинката Клер Дели важи за европратеничка што без влакна на јазикот зборува за она што Западот не сака да го чуе. „Ако лицемерието имаше име, ќе се викаше ЕУ“, рече еднаш Дели. Таа во Брисел отворено му се спротивставува на бугарскиот европратеник Ангел Џамбазки и не му дозволува да ги негира македонската држава, јазик и култура. Пратеничката од ирската левица во Европарламентот ја нарече шефицата на Европската комисија Урсула фон дер Лаен „госпоѓа геноцид“, критикувајќи ја поддршката што му ја дава на Израел. „ЕУ станала институција што ја презира демократијата“, е само една од изјавите на Дели, која пак го презира она во што се претвора ЕУ.
Популарната независна левичарка и нејзиниот колега Мик Валас лани во декември беа гости на пленумот на Левица во Скопје.
Како се чувствувате во Европскиот парламент, една од институциите за кои постојано укажувате дека се дел од креаторите на овој неправеден светски поредок? Осамено? Огорчено?
-Иако во Европскиот парламент нема премногу луѓе што размислуваат како мене, а јас сум постојано гневна поради ставот на мнозинството пратеници, моето главно чувство од моето присуство тука е дека тоа е неверојатна платформа од која треба да ги предизвикуваме оние што се на власт. Се чувствувам многу привилегирано што сум член на Европскиот парламент. Тоа беше неприкосновена сцена и секој ден мене и мојот колега европратеникот Мик Валас нѐ контактираат луѓе од цела Европа, и внатре и надвор од ЕУ, и пошироко, граѓани што сметаат дека ние сме единствените што ги искажуваат нивните грижи. Моето чувство е дека тоа е брилијантна можност да им се дадат гласови на безгласните и многу јасно ми покажа дека јазот меѓу граѓаните и оние што се на власт низ ЕУ никогаш не бил поголем.
Стоите на Вашата изјава дека сите овие светски кризи се тероризам спонзориран од државата?
-Претпоставувам дека треба да почнете со прашањето што е тероризам, а по нападот на 11 септември на Светскиот трговски центар, САД ја почнаа својата „Војна против тероризмот“, која беше војна на Блискиот Исток со напади врз земји како Авганистан, и како Ирак, кои немаа апсолутно никаква врска со нападите врз Светскиот трговски центар. Дејствата на Израел и на САД јас би ги нарекла тероризам спонзориран од државата. Со тоа што тие се вклучени во принудни дејствија на уништување дизајнирани да предизвикаат терор. Тие ги обвиткуваат своите постапки во елегантни говори за вредностите и демократијата, или самоодбраната, но ниту една од овие работи не е во согласност со меѓународното право. Сите тие се сквернавење на суверени земји заради унапредување на своите сопствени геополитички интереси.
Во случајот со Македонија, како би ја коментирале улогата на ЕУ во однос на исполнувањето на некои критериуми за членство и условите од земјата-членка на ЕУ, Бугарија, кои се однесуваат на постоењето на македонскиот народ, македонскиот јазик и она што се случува во Украина и Молдавија?
-Фактот што од Македонија беше побарано да го смени името на својата земја и да ја негира својата историја во замена за членство во ЕУ, е апсолутно ужасен. Всушност, видовме дека процесот на пристапување се користи за мешање во суверената политика и одлучувањето на суверените земји што моментално се надвор од ЕУ. Наместо да бара меѓусебно почитување и соработка меѓу еднаквите, ЕУ ја искористи својата позиција за да се обиде да ги одвои земјите-кандидати од Русија и да бара многу неолиберални реформи, што значи дека индустријата и благосостојбата на граѓаните им се предадени на приватната индустрија и на неолибералните корпорации, што значи дека интересите на луѓето се занемарени.
Видовме дека Украина и Молдавија се приоритетни пред Грузија, иако Грузија очигледно многу повеќе ги исполнува условите од тие две земји, но тие беа турнати напред од геополитички причини за да се ескалираат тензиите со Русија, да се внесат во „нашата банда“, што не им носи никаква корист за луѓето од тие земји. Тоа само ги користи како алатка за пробивање за да ги постигне целите на НАТО или на Империјата.
Перцепцијата кај нас во Македонија е дека Брисел многу повеќе се грижи за политичката констелација отколку за исполнување на пропишаните критериуми? Зошто е тоа така?
-Брисел апсолутно го користи процесот на пристапување за натамошен геополитички интерес наместо за исполнување објективни критериуми. Тоа е затоа што тие гледаат дека исходот на доведувањето на сите балкански земји под капата на ЕУ би бил маргинализирање на Русија. Во таа смисла „нашата банда“ станува сѐ поголема, а Русија станува сѐ поизолирана. Ова очигледно нема никаква корист за граѓаните на ЕУ или на Балканот, но е многу корисно за воено-индустрискиот комплекс, во чија корист се забрзаните трошоци за одбрана со цел да ги убеди граѓаните дека нивните тешко заработени даноци треба да се потрошат на милитаризам и разорувачки сили, наместо на болници, домување и благосостојба на граѓаните, а за тоа треба да имате непријател што ви е на вратата и ја загрозува нашата безбедност.
Тие ја прават Русија непријател за да ги оправдаат своите огромни трошоци за одбрана. Оваа стратегија и елиминирањето на дипломатијата не прави никого побезбеден, всушност ги направи светот и Европа многу понебезбедни отколку кога било по Втората светска војна.
Кој, или што е тоа што ја наведува ЕУ да го спроведе она што Вие го нарековте заедничка империјалистичка надворешна политика на ЕУ?
-Политиката на ЕУ сѐ повеќе заличува на американската политика. Во САД политичкиот систем е во хаос. Тоа не е функционална демократија. Ако некој сака да биде претседател на САД, тоа ќе го чини неколку милијарди долари, средства што може да ги собере само приватниот сектор и тогаш резултатот е дека оние што се на власт се заробеници на финансиските интереси што всушност ги довеле во таа ситуација. Како резултат на тоа, американските претседатели танцуваат на мелодијата на лобистите, а не на граѓаните, а политиката на ЕУ забрзано се движи во таа насока. Во Брисел има 65.000 регистрирани лобисти, и многу повеќе нерегистрирани, што покажува дека тие се оние што ги носат одлуките во политиката. Тие се оние што ги заробија политичарите, а граѓаните на Европа се оние што се заборавени.
ЕУ зборува за ширење на своите вредности во Африка и во другите делови на светот, но ова е само модерен дневен колонијализам од една ЕУ што е составена од поранешни колонијални сили. Тие се обидуваат да ги остварат сопствените интереси на сметка на луѓето од Африка или други региони надвор од Европа.
Интервју на Клер Дејли за порталот mkd.mk
