Пишува Тодор Кацаров, борец за социјална правда
Во мочуриштето наречено капитализам лежи еден многу опасен и занемарен и феномен.
Феномен на промовирање на една култура заснована на потрошувачка но и која оди огромен чекор понатаму и влегува во доменот на фетишизацијата на производите. Ова е феномен, каде што чинот на купување и поседување стоки станува повеќе од неопходност и сигнализира одредена општествена положба на поседувачот тој одреден производ.
Во капитализмот привлечноста на консумеризмот се протега надвор од исполнувањето на потребите, се претвора во фетиш односно обожување на производи и имот што ја надминува нивната употребна вредност. Оваа фетишизација е прецизно култивирана со рекламирање, маркетинг и општествени норми, поттикнувајќи вечен циклус на желба, стекнување и располагање.
Стоките престануваат да бидат обични комунални услуги, тие се трансформираат во симболи на статус, самопочит и идентитет. Стремежот по имот станува потрага по самопотврда, каде што акумулацијата на материјалното богатство се поистоветува со личен успех и среќа. Оваа фетишизација на стоките ја овековечува културата каде што вредноста нечија се мери според она што го поседува, а не според тоа кои се или што знаат и со што придонесуваат кон колективното добро.
Освен тоа, оваа фетишизација во капитализмот најубаво се гледа културата на еднократна употреба. Предметите брзо ја губат својата вредност, што доведува до постојана потреба за најновите, најмодерни предмети.
Овој жар за консумирање, сепак, не е само личен избор, туку производ на системско засилување. Опстанокот на капитализмот зависи од пазарот кој постојано се шири, негувајќи ненаситен апетит за повеќе. Корпорациите и индустриите капитализираат од оваа желба, овековечувајќи го циклусот преку планираното застарување и непрестајното воведување на нови, примамливи производи.
Последиците од фетишизирањето на потрошувачката во капитализмот се многубројни. Ги влошува општествените нееднаквости, ја продолжува деградацијата на животната средина и негува култура на незадоволство и површност. Го пренасочува фокусот подалеку од итни прашања како колективното добро,социјална правда, правична распределба на ресурсите и одржливо и хумано живеење.
Ослободувањето од привлечноста на фетишизираната потрошувачка бара реевалуација на вредностите и промена на парадигмата во општествените ставови.
Прифаќањето на свесната потрошувачка намерен и внимателен пристап кон тоа што и колку консумираме треба да стане императив.
Фетишизацијата на потрошувачката во капитализмот не е само лична склоност, туку системска конструкција .
Препознавањето на неговото влијание и свесното спротивставување на оваа привлечност е прв чекор кон еден на процес на прво лично но и подоцна колективно освестување од токсичната мантра на капитализмот и воочување на неговите карактеристики и противречности
