Мета на авионите на НАТО во 1999 година не беа само воени цели. На мета биле и патишта, мостови и цивилни објекти. Позади тоа останаа урнатини, страдања и жртви. Меѓу загинатите имало и деца. Во 78 дена бомбардирање загинаа 79 деца.
Убиени се при играње на мостот, при одење во училиште. Во бањата ја погодиле малата Милица Ракиќ.
Помеѓу 9:30 и 22:00 часот на 17 април 1999 година, тригодишната Милица била погодена од фрагмент од бомба додека била во бањата на вториот кат од нејзината куќа.
Проектилите исто така ги спречија да се вратат дома. Тоа се албански деца, засекогаш запрени во селото Кориша, во близина на Призрен. Во Приштина, под урнатините, во првите денови од агресијата на НАТО загинаа три деца на турското семејство Гаши: Дениза (5), Реа (7), Деа (9). Три мали девојчиња се пронајдени под урнатините, во прегратките на нивните родители.
Тоа се случи на 7 април 1999 година, а четири дена подоцна во Мердар беше убиено девојчето Бојана Тошовиќ. Бојана имаше само единаесет месеци.
Ден потоа, при бомбардирањето на меѓународен воз на мостот во Грделичката клисура, беше запрено детството на шестгодишниот Бранимир Станијановиќ од Алексинац. Сликите на ужас се врежани во сеќавањето на спасувачите кои го собраа јагленосаното тело на момчето.
Неколку дена подоцна, на 14 април проектили на НАТО го погодија бегалското засолниште „Мајна населба“ кај Ѓаковица, каде засолниште нашле бегалци од Хрватска. Во нападот загинаа Иван Иванчиќ (7) и Марко Ивановиќ (3). Истиот ден од истите бомби загинаа децата Адем Мунчај и Арта Лугиќ од Ѓаковица.
Бомбите не бираа националност или вера, на сличен начин згаснаа уште многу млади животи. Под урнатините од ракетите на НАТО, згаснаа и животите и детсвото на Милјана Милиќ (15), нејзиниот брат Владимир (12) и братучедот Миомир Младеновиќ (14), на 27 април во Сурдулица. Истиот ден била убиена и Драгана Димиќ (3), девојка од Липљан. А во Мурин, каде засолниште бараа децата од Приштина, беа убиени Јулијана Брудар (10), Оливера Максимовиќ (12) и нивниот братучед Мирослав Кнежевиќ.
